Dinimizde yaygın şekliyle “Mi’rac mucizesi” olarak bilinen olay; İsrâ ve Mi’rac olmak üzere iki bölümden meydana gelmektedir. Birincisi Kur’ân’da, ikincisi de hadislerde bildirilmiştir. Mucize bir bütünlük içinde ele alındığında ilk bölümü olan İsrâ, Kur’ân’da şöyle açıklanmıştır: “Bir gece, kendisine âyetlerimizden bir kısmını gösterelim diye (Muhammed) kulunu mescidi haramdan çevresini mübarek kıldığımız Mescid-i Aksa’ya götüren Allah, noksan sıfatlardan münezzehtir.” (İsrâ, 17/1) Görüldüğü gibi mucizenin Mescid-i Haram’dan Mescid-i Aksa’ya kadar olan kısmı bu âyette anlatılmaktadır. İsrâ, gece yürütmek demektir. O halde Hz. Peygamberin geceleyin bu iki şehir ve mescid arasındaki mesafeyi katettiği anlatılmaktadır.

Mi’rac ise sözlükte merdiven, yukarı çıkmak, yükselmek, yükselme aracı ve yükselme yeri gibi anlamlara gelmektedir. Dinî literatürde ise Mi’rac; İsra olayının Mescid-i Aksa’dan sonra gerçekleşen Rasûlullah’ın semaya yükselmesidir. Mi’rac, hicretten yaklaşık bir buçuk yıl önce olmuştur. İsrâ ve Mi’rac hakkında otuz iki kadar hadis rivâyet edilmiştir. Bunlar arasında farklılıklar olsa bile temelde M’iracın vukuu hakkında bir tereddüt yoktur. Sadece oluş biçimi ve safahatı noktasında görüş ayrılıkları vardır. Asıl tartışılan yönü onun ruhen mi yoksa ruhen ve bedenle birlikte mi gerçekleştiği hususudur. Bazı İslâm âlimleri; miracın ruh ve rüya halinde gerçekleştiğini, bunun da birkaç kez meydana gelmiş olabileceğini ileri sürmüşlerdir. Alimlerin çoğunluğu ise; Mi’racın uyanık halde ruh ve cesetle birlikte gerçekleştiği görüşü üzerinde birleşmişlerdir. Bu görüşü benimseyenler İsrâ âyeti ve Mi’rac hakkındaki hadisleri delil göstererek; “Nassların, aklen bir imkânsızlık söz konusu olmadığı müddetçe, zâhiri üzere bırakılması vaciptir” kaidesini ileri sürmüşlerdir. (F.K.)

---